U n i V e r s a L i s

Albertus Magnus (1260) reviewed the brain as centre of mental activity, and localized sensation, rationality and memory in the three ventricles (cavities with cerebral fluid)

Y este otro hermano que se encuentra en la Universidad de los Andes en Bogotá Colombia, se merece que le sigamos llamando Bobo?


El siguiente es el texto de presentación de "El Bobo" en la pagina oficial de la Universidad de los Andes

NUESTRA IDENTIDAD
El Bobo (San Alberto Magno)

Donada en 1964 por el Gobierno alemán, bajo la insinuación de la Universidad de Mainz, la estatua de San Alberto Magno encontró por fin ubicación en los predios de la Universidad algunos años después. Desde entonces la imagen del sabio del siglo XIII se convirtió no solo en un elemento decorativo, sino en punto de encuentro y reflexión para estudiantes y profesores.

Aunque nadie parece saber por qué la llaman El Bobo o quién fue el encargado de rebautizarla, desde la rectoría de Rudolf Hommes se instauró una fiesta anual en que se le rinde homenaje.

http://www.uniandes.edu.co/home-visitantes/html/nuestrau_identidad_bobo.htm

¿Y éste otro hermano frente a la
Albertus Magnus Professur der Universität zu Köln
tambien salió Bobo?

http://www.amp.uni-koeln.de/

Y éste Alberto al que llaman Big AL, tan vaciado a su hermano uniandino y que se encuentra frente al University of Houston Law Center, tambien salió Bobo?

Esto dice la ficha del centro de leyes de la Universidad de Houston:

"Albertus Magnus" or Albert the Great is the name of the imposing bronze statue situated in the courtyard of the University of Houston Law Center.

Albert the Great was a medieval theologian and "Man of Universal Knowledge." Born in Lauingen, Bavaria sometime between 1193 and 1206, he was a bishop, doctor and saint of the Roman Catholic Church, having as one of his students Saint Thomas Aquinas. He taught in Paris and at the Studium Generale in Cologne, a university run by the Order of the Dominicans in the 13th century and one of the first universities in Europe. A dominant figure, he was an influential teacher, an experienced traveler, a keen observer of life and nature and the one learned man of the Golden Age to be called "the Great." He was later declared a saint by the catholic church.

Albertus Magnus is the best-known work of German sculptor Gerhard Marcks (1889 - 1981)and considered to be his finest by many scholars and artists. The UH acquisition was made from a special cast in Dusseldorf by permission of Marcks and his family. An identical casting was placed in 1955 in front of the Albertus-Magnus-University of Cologne, Germany. The third casting is at the University of Bogotá.

With his open law book and profound expression, Big Al, as he is informally called, is the bigger than life symbol of the legal profession to Law Center students and faculty.

Saxo Grammaticus (ca. 1150 - ca. 1220)

Gervasius Tilleberiensis (ca. 1160 - 1234/1235)

Gregorius IX (ca. 1160 - 1241)

Boncompagno da Signa (ca. 1170 - ca. 1240)
Robertus Grosseteste (ca. 1170 - 1253)

Caesarius Heisterbacensis (1180 - 1240)

Magna Carta (1215)

Franciscus Assisiensis (1182 - 1226)

Gregorius Magister (flor. 1226 - 1236)

Guido Faba (ca. 1190 - ca. 1245)

Albertanus Brixiensis (ca. 1190 - post 1250)

Thomas de Celano (ca. 1190 - 1260)

Carmina Burana (ca. 1230)

Fridericus II (1194 - 1274)

Iohannes de Garlandia (ca. 1195 - ca. 1272)
Vita Merlini (ca. 1240 ?)

Albertus Magnus (ca. 1195 - 1280)
Statuta communis Bugellae (1245)

Guillelmus Peraldus (floruit ante 1250)

Henricus de Bractonia (ca. 1210 - 1268)

Roger Bacon (1214 - 1294)

Bonaventura (1221 - 1274)

Thomas Aquinas (1224 - 1274)

Jacobus de Voragine (ca. 1230 - 1298)

Raimundus Lullus (1232 - 1315)

Iohannes de Capua (floruit 1263/78)

Liber Kalilae et Dimnae (ca. 1270)

Jacopone da Todi (1240 - 1306)

Gertrudis de Helfta (1256 - 1302)

Jacobus de Cessolis (floruit ca. 1280)

Vita Agnetis de Bohemia (ca. 1290/1310)

Lanfrancus Mediolanensis (floruit ca. 1295)

D e q u i n d e c i m
p r o b l e m a t i b u s

P r o b l e m a t a :

I. Quod intellectus omnium hominum
est unus et idem numero.

II. Quod ista est falsa vel impropria:
homo intelligit.

III. Quod voluntas hominis
ex necessitate vult et eligit.

IV. Quod omnia quae in inferioribus aguntur,
subsunt necessitati corporum caelestium.

V. Quod mundus est aeternus.

VI. Quod numquam fuit primus homo.

VII. Quod anima, quae est forma hominis,
secundum quod homo,
corrumpitur corrupto corpore.

VIII. Quod anima post mortem separata
non patitur ab igne corporeo.

IX. Quod liberum arbitrium est
potentia passiva, non activa
et quod de necessitate movetur ab appetibili.

X. Quod deus non
cognoscit singularia.

XI. Quod non cognoscit
alia a se.

XII. Quod humani actus non
reguntur providentia dei.

XIII. Quod deus non potest dare
immortalitatem vel incorruptibilitatem
rei mortali vel corruptibili.

XIV. Quod corpus Christi iacens in sepulchro
et positum in cruce non est vel non fuit idem
numero simpliciter, sed secundum quid.

XV. Quod angelus et anima sunt simplices,
sed non absoluta simplicitate nec
per accessum ad compositionem,
sed tantum per recessum a summo simplici.

P r o b l e m a I
Quod intellectus omnium hominum
est unus et idem numero.

Contra primum: Intellectum hominis secundum naturam et substantiam et diffinitionem cognoscere possibile non est, nisi et natura intelligentiae et natura et substantia animae et diffinitio cognoscatur. Loquimur enim hic de cognitione, quae est per philosophiam, et non de ea quae est secundum fidem et secundum theologiam. Quae quamvis omnibus certior sit, tamen, quia a multis non capitur, ideo putatur difficultates velle evadere, qui ad theologiam se confert. Ideo ex intimis philosophiae rationes assumentes de natura intellectus loquentes de intellectu loquemur.

In philosophia igitur PERIPATETICORUM non nisi duas novas positiones invenimus a se valde differentes et unam antiquam, in qua non differunt PERIPATETICI, sed omnes uniformiter conveniunt. Illa vero in qua omnes conveniunt, positio est ANAXAGORAE, qui loquens de intellectu possibili dicit, quod intellectus possibilis est separatus et immixtus, simplicissimus, nulli nihil habens commune. Propter quod QUIDAM opinati sunt ipsum esse unum et eundem in omnibus et nullo determinatum ad unum proprie, quo ad alterum non determinetur. Si enim ad unum aliquod determinetur, ut dicunt, illo necessario differt ab alio. Hoc autem quo determinatur, constat, quod non est de natura intellectus, quae omnibus est communis. Aut ergo non determinatur aut alio quodam determinatur. Si autem non determinetur, habetur propositum, scilicet quod unus et idem est in omnibus. Si autem alio quodam determinatur quod non est de natura intellectus, hoc videbitur esse contra hypothesim, quia cum nihil determinetur per aliquid quod sibi non est secundum aliquem modum immixtum, sequitur, quod intellectus alicui immixtus sit, quod non congruit positioni.

****************

De XV problematibus

Hoc igitur omnium Peripateticorum antiqua est positio, secundum quod eam ALFARABIUS determinavit. Ex qua sequitur intellectum possibilem intelligibilium omnium esse speciem et non omnino potentiam esse materialem ad ipsa. Et quia ad philosophos loquimur, qui talibus perfecte debent esse instructi, his amplius non insistimus.

Post hos Graeci sapientes, PORPHYRIUS scilicet et EUSTRATIUS, ASPASIUS et MICHAEL EPHESIUS et quam plures alii venerunt praeter ALEXANDRUM, qui EPICURO consentit, qui omnes intellectum hominis intellectum possessum et non de natura intelligentiae existentem esse dixerunt. Et quem Graeci sapientes possessum, eundem ARABUM philosophi AVICENNA, AVERROES, ABUBACHER et quidam ALII adeptum esse dicebant, quia id quod possessum est, aliud est et alterius naturae a possidente. Dicunt enim, quod cum anima intellectualis hominis sit imago totius orbis et sola omnis orbis capax et forma organico corpori deputata per naturae convenientiam, necessarium est ipsam esse imaginem intelligentiae illius quae est decimi orbis. Qui orbis est sphaera activorum et passivorum, cuius intelligentiae instrumenta sunt calidum et frigidum, humidum et siccum, rarum et densum et alia quae in elementis inveniuntur, non quidem secundum se, sed secundum quod haec a virtutibus caelestibus mota informantur. Imago autem talis intelligentiae non omnino potest esse pura et simplex, sicut est natura intelligentiae primae et simplicis. Si enim talis esset, non esset forma organica primo et per se, quia natura intelligentiae simplicis non est organica. Anima autem de natura sua est organica, et ab ea habet corpus, quod ipsum est organicum. Et ideo dicit AVERROES, quod omnis diversitas, quae est in corpore, est a diversitate, quae est in forma, sicut diversitas organorum est a diversitate potentiarum et virium, quae sunt in anima. Si enim anima sine potentiis secundum seipsam diceretur et quod a diversitate organorum corporis esset diversitas potentiarum, sequeretur, quod ipsa secundum se posset quolibet uti organo, cum secundum seipsam non esset magis determinata ad unum quam ad aliud. Et sic sequeretur tectonica tibicines indui et cetera inconvenientia, quae contra Pythagoram concludit ARISTOTELES.
De XV problematibus

OPERA

Super Porphyrium De V universalibus
De praedicamentis
De sex principiis
De divisione
Peri hermeneias

Analytica priora
Analytica posteriora
Topica
De sophisticis elenchis
Physica, libri VIII
De caelo et mundo
De natura loci
De causis proprietatum elementorum
De generatione et corruptione
Meteora
Mineralia (ca. 1250)
De anima (1254/57)
De nutrimento et nutribili
De sensu et sensato
De memoria et reminiscentia
De intellectu et intelligibili
De somno et vigilia
De spiritu et respiratione
De motibus animalium
De iuventute et senectute
De morte et vita
De vegetabilibus libri VII (1256/57)
De animalibus libri XXVI
De natura et origine animae
De principiis motus processivi
Quaestiones super De animalibus
Ethica
Super Ethica, libri X
Politica (ca. 1271)
Metaphysica, libri XIII (1262/63)
De unitate intellectus
De XV problematibus (ca. 1270)
Problemata determinata
De fato
De causis et processu universitatis a prima causa
Super Iob
[De muliere forti]
Postilla super Isaiam
Postillae super Ieremiam fragmentum
Postillae super Ezechielem fragmentum
Super Threnos
Super Baruch
Super Danielem
Super prophetas minores
Super Matthaeum
Super Marcum
Super Lucam
Super Iohannem
De natura boni
De sacramentis
De incarnatione
De resurrectione
De IV coaequaevis
De homine
De bono
Super I Sent. (1243/49)
Super II Sent.
Super III Sent.
Super IV Sent.
Summa de mirabili scientia dei
Super Dionysium De caelesti hierarchia (1248/56)
Super Dionysium De ecclesiastica hierarchia
Super Dionysium De divinis nominibus
Super Dionysii Mysticam theologiam
Super Dionysii epistulas
De mysterio missae
De corpore domini
Sermones
Epistulae

o p e r a s u b d i t i v a

De adhaerendo Deo
Speculum astronomiae


s e c u n d a r i a

pinacotheca
editio Coloniensis
bibliographia
fontes

Fuente

En tu memoria y para mi alma mater